‘Let us praise the Dancer’- Nieuw onderzoek naar de Nataraja en andere Aziatische bronzen

De KVVAK nodigt u van harte uit voor een seminarmiddag met drie lezingen over Aziatische bronzen. In de afgelopen jaren is er nieuw onderzoek verricht naar de bronzen in onder andere de KVVAK-collectie. Dit onderzoek wordt nu voor het eerst gepresenteerd aan de leden.

De middag vangt aan met de lezing van Sara Creange, die spreekt over de neutron-based analyses van twee bronzen beelden uit India in de KVVAK-collectie. Als tweede spreker staat Tracy Han op het programma. Zij behandelt de restauratie van bronzen objecten uit China. De laatste voordracht is van Anna Ślączka, conservator Zuid-Aziatische kunst Rijksmuseum, naar aanleiding van haar nieuwste publicatie, Re-envisioning Śiva Naṭarāja. A Multidisciplinary Perspective (Brill 2021), waarin u over nieuw kunsthistorisch en tekstueel onderzoek naar de Nataraja kunt lezen.

We sluiten de middag af met een Q&A-sessie met beide restauratoren en de conservatoren Zuid- en Zuid-Oost Aziatische kunst van het Rijksmuseum.

Na afloop is er in de foyer een borrel. KVVAK-leden kunnen tijdens het event (en daarna met de speciale kortingscode 72225 via brill.com) het boek Re-envisioning Śiva Naṭarāja. A Multidisciplinary Perspective met 25% korting aanschaffen. Normaal € 64,31, vanmiddag voor € 48,23. Er is een mobiel pinapparaat aanwezig of er wordt u een rekening toegestuurd.

14.30 u Welkom door Menno Fitski, hoofd Aziatische kunst / Head Asian Art Department Rijksmuseum
14.35 u Lezing (Engels) Sara Creange, restaurator metalen / metals conservator Rijksmuseum
15.10 u Lezing (Engels) Tracy Han, restaurator metalen / metals conservator Rijksmuseum
15.45 u Lezing (Nederlands) Anna A. Ślaczka, conservator Zuid Aziatische kunst / curator South Asian art Rijksmuseum
16.20 u Q&A met de sprekers
17.00 u Boekverkoop en borrel in de Foyer tot 17.45 uur

Let us praise the Dancer
Who in good Tillai’s hall dances with fire,
Who sports
Creating, destroying this heaven and earth
And all else

(Manikkavacakar: Tiruvachakam, hymn 7 verse 12; 9^th century CE)

Technische studie, waarbij niet alleen de toestand van een voorwerp wordt onderzocht, maar ook wordt nagegaan hoe het is gemaakt en hoe het tijdens zijn leven is veranderd, is nu een standaardpraktijk in het Rijksmuseum. Onze studie van de monumentale Naṭarāja verschafte inzicht in de gietmethoden van de Chola en benaderde tegelijkertijd de beperkingen van de traditionele analysemethoden voor grote massieve bronzen voorwerpen. Geavanceerde technieken die minder vaak voor museumvoorwerpen worden gebruikt, maken gebruik van neutronen als sondes. Neutronen dringen gemakkelijk door massief brons en onthullen de samenstelling en microstructuren diep in het object zonder destructieve bemonstering. Op grond van vragen over de antieke gietmethoden voor brons en bezorgdheid over de stabiliteit op lange termijn, werd een kleine groep bronzen geselecteerd voor technische studie met neutronen. In deze presentatie zullen de redenen voor het neutronenonderzoek worden uiteengezet, de gebruikte methoden worden getoond en de resultaten van twee beelden, Chandrasekhara (AK-MAK-1291) en de Staande Boeddha (AK-MAK-193), worden belicht.

Sara Creange heeft een brede achtergrond in literatuur en klassiekers en volgde een opleiding in het conserveren van objecten aan het Winterthur/University of Delaware Program in Art Conservation, waar ze in 2004 een MSc-graad behaalde. Haar conserveringswerk in het Philadelphia Museum of Art en in haar privépraktijk concentreerde zich op buitensculptuur, zilver en preventieve zorg voor afbrekend glas. In 2007 werd zij metaalrestaurator bij het Rijksmuseum, waar haar speciale interesse uitging naar bronzen beelden, emailleren op metaal en preventieve conservering. Meer recentelijk heeft zij zich toegelegd op de behandeling en technische studie van bronzen beelden, waarbij zij samenwerkte met wetenschappers om beeldhouwwerken te onderzoeken met neutronen-gebaseerde technieken.

Traditionele restauratietechnieken voor oude Chinese bronzen voorwerpen worden al sinds de oudheid gebruikt en werden vooral populair in de periode van de 15e tot de 19e eeuw. Behandelingen zoals het patineren van het oppervlak veranderden vaak het oorspronkelijke uiterlijk van een voorwerp en weerspiegelden de veranderende historische stijlen en smaken op het gebied van restauratie in China. De uitdaging waarmee restauratoren die zich nu met Chinese bronzen bezighouden worden geconfronteerd, is dat er geen technisch onderzoek naar traditionele restauratiepraktijken in China is verricht. Deze leemte in de kennis maakt het moeilijk deze voorwerpen te conserveren, aangezien er geen referentiekader bestaat voor conservering of interventie. Systematisch onderzoek naar de methoden en materialen die in de loop van de geschiedenis zijn gebruikt, is dus van essentieel belang. Aan de hand van een overzicht van literaire teksten en een studie van de voorwerpen, zal dit project de restauratiebehandelingen reconstrueren die in de loop van de geschiedenis op deze bronzen voorwerpen werden toegepast. Door de gereconstrueerde monsters kunstmatig te verouderen zullen we veranderingen in het materiaal kunnen waarnemen, en de conserveringsproblemen als gevolg van oude behandelingen kunnen bepalen. De reconstructies van voor en na de veroudering zullen een database en referentiekader vormen om de wijzigingen van oude Chinese bronzen te herkennen en om de bedoelingen achter de behandeling van deze historische objecten te onderzoeken.

Na haar opleiding en werk als objectrestaurator in het Chimei Museum in Taiwan, studeerde Ke-Shiuan Tracy Han aan de Universiteit van Amsterdam waar zij een MSc en een professioneel doctoraat in metaalconservering behaalde. Tijdens haar Rijksmuseum fellowship zal zij onderzoek doen naar de traditionele bronsrestauratiemethoden en materialen die in China worden gebruikt om een identificatie-instrument te ontwikkelen dat restauratoren helpt het object te lezen en de conditie beter te begrijpen. Door het technische onderzoek op basis van de geschreven manuscripten en bestaande objecten in combinatie met de reconstructie van historische behandelingen, zal een essentiële referentie achter het instrument worden gevormd ter ondersteuning van het besluitvormingsproces voor conservering of interventie aan Chinese bronzen in internationale collecties.

Hoewel de dans van Śiva op talloze manieren in de kunst is afgebeeld, heeft slechts één ervan wereldwijde faam verworven en wordt momenteel erkend als een van de meest universele symbolen van het Hindoeïsme. Dit iconografische type werd gecreëerd in Tamil Nadu in de late 9e of vroege 10e eeuw CE, en werd populair tijdens de heerschappij van de Chola Dynastie (9e-13e eeuw CE). Een van de beste voorbeelden van dit type is de KVVAK Naṭarāja (AK-MAK-187).

Talrijke publicaties zijn gewijd aan het onderwerp van de Naṭarāja, maar het icoon is nog steeds niet volledig begrepen en er zijn vele vragen. Deze lezing presenteert nieuw onderzoek naar de Naṭarāja zoals gepubliceerd in Re-envisioning Śiva Naṭarāja. A Multidisciplinary Perspective – een boek met essays van vooraanstaande specialisten op het gebied van Indiase iconografie, Tamil en Sanskriet teksten, en bronsgieten.

Anna A. Ślączka promoveerde in 2006 in de Indologie op het proefschrift Temple Consecration Rituals in Ancient India: Text and Archaeology (handelseditie: Leiden, Brill 2007). Ze werkte daarna aan de Universiteit Leiden en was associated fellow aan het International Institute for Asian Studies (IIAS) in Leiden en de École Française d’Extrême Orient in Pondicherry, India. Haar onderzoek richt zich op Hindoeïstische rituelen en kunst. Anna is momenteel betrokken bij een project over de productie- en giettechnologie van Chola-bronzen. Tot haar laatste publicaties behoren ‘De twee iconografische hoofdstukken uit de Devyāmata en de kunst van Bengalen’ in: Dominic Goodall en Harunaga Isaacson (eds), Tantric studies: fruits of a Franco-German project on Early Tantra, Pondichéry. Institut Français de Pondichéry / École Française d’Extrême-Orient / Asien-Afrika-Institut, Universität Hamburg, 2016: 181-246; ‘Een Amaravati-schoolpijler uit de collecties van het Rijksmuseum, Amsterdam en het Tokyo National Museum: stijl en toeschrijving’ in: Akira Shimada en Michael Willis (eds), Amaravati: de kunst van een vroeg boeddhistisch monument in context, Londen: British Museum, 2017: 89-96; en (met Sara Creange en Joosje van Bennekom) ‘Nataraja geïnformeerd door tekst en techniek: een studie naar het monumentale Indiase brons in het Rijksmuseum’ in: Rijksmuseum Bulletin 67,1 (2019): 4-29. Sinds 2009 is zij verbonden aan het Rijksmuseum in Amsterdam als conservator Zuid-Aziatische kunst.